Cusco-sacred valley-incatrail-machu picchu

Zo, inmiddels een beetje bijgekomen van de afgelopen week, waarin ik vooral fysiek heel actief ben geweest. Aangekomen in cusco afgelopen maandagochtend bleek ik een top-hostel uitgekozen te hebben na een nacht half slapen in de bus van arequipa naar cusco, en kon ik toen ik arriveerde om 8uur `s morgens gelijk een overheerlijk bedje in met donzen dekbed! Ik was na een paar uur gelijk weer topfit en kwam een paar nederlanders tegen die allemaal alleen reizend zijn en een hele tijd in cusco verblijven om een taalcursus spaans te volgen. Zij lieten mij de stad een beetje zien, en een heerlijke lunch met vers fruit en zelfgemaakte cruesli en een diner met Alpaca (lamasoort) steak waren bijzonder geslaagd. Cusco ligt midden in de bergen, en is bijzonder prettig om te zijn, erg veilig en goed verlicht. Cusco is het architectonisch, religieus, en historisch centrum van peru. De Inka-geschiedenis ligt dan ook voornamelijk ook rondom deze stad, dus vandaar ook de incatrail van hieruit.Later zal ik wat fotos uploaden hiervan als dat lukt. Vanaf een top buiten de stad heb je prachtig uitzicht over de stad en een deel van de zogenaamde Sacred Valley, ofwel heilige vallei. In de avond werd ik meegesleurd op kroegentocht en bleek het nachtleven hier in cusco ook niets te wensen over te laten haha. de volgende ochtend moest ik inchecken in een ander hotel als start van mijn geboekte incatrail toer. Daar leerde ik die avond mijn reisgenoten kennen voor de komende 5 dagen, of een deel daarvan, want een deel vand e groep zou de officiele incatrail doen, terwijl ik dus te laat met boeken was (moet minimaal 8 maanden van tevoren ivm permits en maximale aantal van 500 per dag over de officiele incatrail van 41 km), en een alternatieve versie van de track deed, ook wel de larestrek. Strekking van mijn trek is een hike van 4 dagen met tenten, lamas en ezels om spullen te dragen, porters om tenten op te zetten, in te pakken etc, en een kookteam om elke dag 3 maaltijden van 3 gangen te bereiden onderweg. De start van beide trails is overigens de Sacred Valley, en het einde van beide de Machu Picchu! Voor degenen die niet zo van de wereldwonderen zijn: Dit is 1 van de 7 zogenaamde nieuwe wereldwonderen!
Enfin, De eerste dag werden we rondgeredendoor de sacred valley (waar in vroegere tijden grote inca-stammen en quechuas woonden en hun rituelen voltrokken, wetenschap bedreven waar de romeinen nog niet het minste vanaf wisten en op de een of andere kunstige manier bergen groenten konden verbouwen op de berghellingen door terrassen te engineeren die de heftigste regenseizoenen konden doorstaan. ´Trust me I´m an engineer´-momentje dus haha). Hier deden we allerlei ruines aan die vroeger tempels, steden etc zijn geweest. De historie en het verhaal eromheen moet je even googlen, ik vond het erg interessant en onze peruviaanse gids kon het erg boeiend vertellen (maar daar leg je ook een bak geld voor neer dan zullen we maar zeggen). Aan het einde van de dag vielen de eerste regendruppels, en die zouden -zo bleek later- niet meer ophouden tot aan de machu picchu. Aan het einde van de dag kwamen we aan in het inca-dorp ollantaytambo, waar we nog een laatste nachtje in een soort van normaal hotel met douche mochten doorbrengen alvorens voor 3 dagen back to basics te gaan. Geografisch ligt hier in dit gebied alles hoog, cusco ligt op 3450m, ollantaytambo iets lager, net als de rest van de vallei, hoewel toch allemal op minimaal 2000 meter. de vallei wordt gevormd door de inca-rivier urubamba.
Wist u dat... hoogteziekte hier tegengegaan wordt door elk half uur een klein handjevol gedroogde cocainebladeren te kauwen/sabbelen of coca-thee te drinken? Nooit gedacht dat ik nog eens ooit zo dichtbij cocainegebruik zo komen haha, maar het werkt echt! helaas mag het de grens niet over dus ben benieuwd wat ze in bolivia voor trucjes hebben.
Enfin. De eerste dag van onze 4 daagse hike richting machu picchu begon alweer met regen, en na een uur of 2 werden we na het inslaan van crackers voor de inca-kinderen door het busje afgezet met zijn 9en. Daar stonden een stuk of 4 muilezels, 4 lama´s, een gids en een co-gids, 3 koks op slippers, 3 dragers op slippers en 2 lopers op slippers te wachten om onze kleine tassen met warme kleding, voedsel voor 3 dagen, tenten en toebehoren in te pakken en voor ons uit te sturen. De eerste dag liepen we naar een hoogte van ongeveer 3800m, en onderweg werd ons een versgekookt 3gangenlunch voorgeschoteld in een opgezette tent, en vlak daarnaast een mobiel toilet zogezegd, niet meer dan een tent met een stoel en een gat in het midden met een zak erin. Zoals het vroeger ook ging dus. Aangekomen bij het eerste inca-dorp, stormden de inca-kiddos op ons af met sandalen en onder de modder, en kregen ze de gekochte crackers als beloning. Ook probeerden ze nog door moeders gemaakt weefwerk zoals mutsen, handsdchoenen, truien en riemen te slijten. Anyway, daar aangekomen, had de ´hulptroep´de tenten al opgezet, tassen erin gedropt, water gekookt voor warme thee, de wc weer opgebouwd en begonnen aan een 3gangen diner. Amazing met hoe weinig je lekker eten kunt bereiden! (later bleek dat een deel van ons tourgeld gaat naar restaurants in peru waar deze koks hun opleiding kunnen volgen of uitbreiden). Met de helft van de outfits zeiknat daalde de temperatuur net onder nul en hield de regen niet meer op. Met 5 lagen kleding opgerold in een winterslaapzak met hoodie sliep ik met een andere dame in ons tentje. Brrr wat was dat afzien. ´s morgens hadden de koks al bakken met warm water in de tent klaargezet om ons mee te ´wassen´or whatsoever. Na een stevig ontbijt gingen we op pad naar het hoogste punt van de bergpartijen, met de waarschuwing dat er vorige week nog een sneeuwstorm was geweest... ´dat we maar een extra sweatertje mee moesten nemen uit het tasje´. Nou.. zo vlak na de 4200meter begon het hartje toch wat meer moeite te krijgen met het klimmen. Ademhaling en beentjes hadden nergens last van, maar ik had af en toe echt het gevoel dat de hele berg mee bonkte met mijn hartslag. regen regen regen.. beide paren handschoenen waren inmiddels nat en het werd kouder en kouder. Vlak voor de lunch was het zover: We waren aangekomen op het 4800m punt. In de sneeuw. omringd dooor gletsjers! Bij de start hadden we het verzoek gekregen van de gidsen om een grote ronde steen mee op zak te nemen naar de top. Aangekomen boven vonden we allemal torentjes, wat je in heel zuid amerika wel ziet, religieus ritueel: je geeft iets aan de berg, en je mag in ruil daarvoor een wens doen. Nou, die heb ik gedaan :) Maar de steen viel zowat uit mijn handen want alle gevoelw as verdwenen uit mijn handen, ik kon niet eens zelf mijn camera bedienen. daar hadden we gelukkig dan weer een stel mannen voor bij ons :).
na de victorie bovenaan keken we uit op een strakblauw bergmeer, met daarnaast de inmiddels opgezette tent voor de lunch. Al afdalend ging ik toch weer voor de bijl mbt de hoogteziekte, en werden de misselijkheid en hoofdpijn toch redelijk ondraaglijk. Bij de lunch aangekomen toch maar weer aan de coca-thee gegaan en een hoogtepil erin en de helft van de lunch overgeslagen, ook al riep mijn lichaam om energie. de middag regende het niet meer aanhoudend, maar net irritant. We waren aand e afdaling begonnen en de uitzichten werden steeds mooier, varierend van bergmeren, watervallen en gletsjers tot bijzondere bomen. Aan het einde van de dag kwamen we aan bij het volgende kamp en stonden de tenten alweer klaar. Overigens vertrokken wij steeds als hikers als eersten, en haalden de hulptroepen ons meestal halverwege met beesten en op slippers in. Redelijk respect!! Op dit kamp sliepen we op op 4200m, en zodra ik stilstond sloeg de hoogteziekte weer toe, en heb ik met een paar pillen ff een dutje gedaan, waarna het weer beter ging. Na het eten, onder het genot van een zelfgemaakte gluhwein kwamen de vreemdste verhalen ter tafel, en dan ontdek je weer hoe verrassend close je eigenlijk wordt als je leed deelt gedurende een aantal dagen. De hele groep was native english, dus af en toe nog wel lastig met inside jokes maar goed daar wordt mijn Engels vast beter van :). Op de tenten stond inmiddels ijs, en ik geloof niet dat ik ook in ijskou gekampeerd heb! Wat een bizarre nacht! we konden beiden niet warm worden dus zijn we halverwege de nacht maar opdrukoefeningen gaan doen om warm te worden. De volgende ochtend liet stiekum het zonnetje zich zien!Inmiddels was de vrouw des huize van het minidorp waar we kampeerden de bergen in vetrokken om de lama´s uit te laten, en met haar fleurige kleding keken we verbaasd toe hoe zij in een 3 kwartier 500 meter de lucht in klom de berg op. respect nogmaals. De laatste echte hike was aangebroken en het bleef redelijk droog die dag. Mooie uitzichten en veel jungle sloten de dag af, waar we beneden aangekomen verwelkomd werden voor het laatste avondmaal met- jawel, je gelooft het niet!- een gebakken taart met versiersels! Hulde aan de koks! die kregen hun verdiende fooi! Doodmoe werden we afgevoerd met een bus en een bergtrein naar machu picchu-dorp, ookwel ´Aguas calientes´ genoemd, de laatste stop voor de klim naar Machu Picchu. De laatste nacht in een crapy hotel zonder stromend water maar met een soort van bed en een beetje warmte waren niet veel beter dan de nachten ervoor, want de boel was zo gehorig als maar kan. de volgende dag om 5:00 vertrokken we vanuit de slaapplaats de bergen in naar de top van machu picchu om de zon te kunnen zien opkomen en om de drukte voor te zijn van de inca-trail-hikers die lopend zouden arriveren later die dag vcanuit de officiele route. Adembenemend. Super. Zoooo bizar gaaf, een lang verborgen gebleven inca-dorp waar de elite verbleef van het rijk, en dat de spanjaarden nooit gevonden hebben omdat het van beneden niet te zien is omdat het verscholen ligt op en tussen de bergen. iedereen die er geweest is weet hoe het voelt om daar te staan, bij dit nieuwe wereldwonder, voor iedereen die er niet geweest is: je moet erbij zijn geweest! Voor degenen die willen gaan: snel zijn, want binnen een jaar of 3 mag niemand er meer op en gaan er kabelbanen gebouwd worden omheen. hoe zo´n heel dorp zelfvoorzienend stand heeft kunnen houden bewijst maar weer hoe briljant de inca-engineers waren die watervoorziening, voedselbouw en bouw van behuizing bedacht hebben petje af! daar zat vast heen onderhoudscontract bij haha :P
Na een aantal uren rondgegidst te worden hadden we allemaal de grens van verbazing en voldoening wel bereikt na 3 dagen afzien. Echt fantastisch!
Je begrijpt dat het bedje in cusco bij terugkomst het uitschreeuwde. Met de gehele groep samen met de incatrailgroep sloten we dit avontuur af met - sorry anne, marieke en.. wie meer?- de locale delicatesse cavia. Uiteraard zelf niet besteld, maar iedereen was nieuwsgierig genoeg om te proeven dus kwamen er wat gedeelde schalen op tafel. Foto laat ik achterwege maar heb ik wel. Ik heb een piepklein hapje genomen, terwijl de mannen uit de groep de flauwste grappen met het beestje, zijn kop, zijn pootjes etc uithaalden. Not so funny, maar goed, onderdeel van de cultuur dus het hoort erbij. Ik at zelf alpaca (soort lama)biefstuk, maar was na de verschrikkelijk heerlijke springbok in afrika niet meer echt onder de indruk. Beetje verwend haha? Na de cavia moest de overwinning nog gevierd worden en dat kon prima in de lokale 30er club mey life-muziek, salsa en goede dance-muziek, gepaard gaande met de lekkerste cocktails (lokale hot topic is pisco sour, en de machu picchu cocktail was een waar kunstwerk, leek beetje op wat ik met suus en sandra gebouwd had op martines vrijgezellenfeestje).
om een uur of 3 ging dan toch echt het licht uit en heb ik als een roos geslapen en het toilet goed kunnen gebruiken. over een paar uur vertrek ik met de nacht-slaapbus de grens over naar Bolivia, La Paz, van waaruit ik zo snel mogelijk doorga naar de Salar de Uyuni, ofweld e zoutvlaktes van bolivia, ook leuk om te googlen! De coca-bladeren heb ik systematisch uit mijn tas verwijderd, want anders kunnen jullie nog een tijdje op me blijven wachten, maar kom ik waarschijnlijk nooit meer terug in NL. Alle gebieden waar ik in Bolivia ga verblijven is het nog een stuk kouder dan hier, dus het eerste dat ik aanschaf in la Paz (en waar ik hier mee doodgegooid werd maar blijkbaar voor dubbele prijs) zijn alpaca wollen attributen zoals muts, sjaal, deken, beenwarmers etc. Lekker zo die winter in mei... :( Gelukkig komt de zomer eraan in nederland haha!!

Hasta la proxima vez y un besito de Peru!