Weer een nieuw land!

Na ons afscheid op utilla, besloten we om in plaats van te vliegen toch maar gewoon op bussenjacht te gaan om in nicaragua te geraken. En zo verlieten we het eiland in alle vroegte op dinsdagmorgen en stapten we in een redelijk luxe bus richting tegucigalpa (honduras nog, en tevens de stad waar mijn 1e poging voor dit avontuur met stefan oorspronkelijk vorig jaar zou beginnen :( ). tegucigalpa is zo'n stad die bekend staat om de waarschuwing dat je er 's nachts vooral lekker binnen moet blijven als je niet door kogels doorzeefd wil worden. Voor ons was het alleen een tussenstop na een hele lange reis, dus dat advies hebben we maar in acht genomen en lekker vroeg ons bedje in een rustig hottelletje (voor de afwisseling even geen verplicht socializen in dorms) :).
De volgende ochtend vroeg stapten we weer in een volgende bus die ons de grens bij nicaragua overbracht naar Leon, en in welke we ook (uiteraard) weer oude bekenden tegenkwamen van eerder deze reis. Aangekomen in leon, bleek het temperatuurverschil met utila en tegucigalpa HUMANGOUS. 40 graden hakken puffen zweten en wegdrijven! In een superleuk hostel begon ons nicaragua avontuur en de eerste avond bleek ´de jeugd´ van Leon, zijnde zowel locals als backpackers prima samen te pakken in uitgerekend onze straat en zo stonden we opeens een margaritha te drinken in een kroeg met bijzonder goede live muziek. Hieraan voorafgaand hebben we ook per ongeluk belgische frietjes met heerlijke echte mayo gevonden, wat een verademing en wat hebben we gesmuld!!Vervolgens ook kennisgemaakt met het clubleven, en zo was de toon gezet voor weer een nieuwe omgeving en een nieuwe cultuur! De lekkerste verse sapjes, shakes, cocktails etc kosten hier wel 80 cent! Daar kun je ze toch niet voor laten staan dachten wij!
de dag erna hebben we een culturele toch door Leon gemaakt, hoewel we echt even tot na de middag moesten wachten vanwege de hitte. Leon heeft de grootste cathedraal van centraal america o.a., maar ze zijn er niet zo erg zuinig op, want 3 keer restaureren vonden ze eigenlijk al teveel haha. Lekker slenterend door de stad overmeesterde zich ook hier weer een intense kalmte over ons, en had ik zelf echt zo'n gevoel van vakantie. Later die dag boekten we ook de CNN nummer 2 Things to do before you die: Vulcanoboarding!! Dus even voor alle eitjes die vast inmiddels de sneeuw al een aantal malen opgezocht hebben: dit MOET je gedaan hebben, daarover zo meer. De avond begon goed met een salsa-feest op locatie en ook hier weer een geweldige mix tussen locals en backpackers. Ik realiseerde me al dansend waarom dansen ook alweer tot de categorie sport behoort, terwijl ik badend in het zweet van links naar rechts geleid werd. Genieten. Locals kunnen het bijzonder waarderen als toeristen de moeite genomen hebben om een deel van hun cultuur aan te leren, salsa in deze. Ik heb weer een hoop geleerd!
De volgende ochtend dreven we al zo´n beetje onze bedjes uit, en maakten we ons op voor het vulcano boarden. Samen met nog 20 andere jonge durfals werden we op een grote truck geladen en hobbelden we een uur lang richting de zgn Cerro Negro, de jongste vulkaan, die nog steeds actief is en ongeveer elke 10 jaar fatsoenlijk uitbarst. de teller sinds de laatste keer staat echter op 13 jaar, dus dat klonk eigenlijk wel spannend :P

Eenmaal aangekomen bij de voet van de 700 meter lage ( :P) gitzwarte vulkaan (vandaar de naam cerro negro ofwel zwarte aarde of grond), kregen we allemaal een pakket met een jumpsuit om ons bij het boarden fysiek te beschermen en een houten skateboard zonder wieltjes. ´Alles zelf dragen´ zei de gids natuurlijk dus het was nog best een leuk klimmetje omhoog. Boven aangekomen stonden we zo ongeveer in de krater en hadden we wederom een adembenemend uitzicht. daar kwam het moment van actie: aankleden, sjaaltje voor de mond binden, veiligheidsbril op en borden klaarleggen, lasergun voor snelheidsmeting gereed en OFF we went!! Mijn eigen snelheidsmeting was bovenal teleurstellend, namelijk 39km p uur, aangezien ik uitgekend voor de meting een zwieper maakte en moest corrigeren, maar WAT EEN ENORME THRILL!!!! gitzwart van de zwarte korrels en opgevuld tot in de kleinste rimpeltjes met steentjes kwamen we 1 voor 1 beneden. Helaas mochten we vanwege de tijd maar 1 keer, maar de gids wist het wederom leuk aan te kleden haha. Er waren maar weinig mensen die er zonder kleerscheuren vanaf kwamen, hopelijk kan ik een dezer dagen weer foto´s uploaden, dan zien jullie waarom. Regel 1 was: nooit je handen in een reflex op de grond zetten om te remmen, daar krijg je spijt van, maar dat gebeurde uiteraard wel bij velen. daarnaast kantelden vooral de mannen onder ons, uiteraard uit overmoedigheid, maja, zo zijn mannen nou eenmaal :P. Eenmaal beneden stond de truck weer klaar met de eerste ronde koude biertjes, en wat smaakde dat goed zeg! Zo lengden we de adrenaline aan met alcohol en de avond was toen al een succes! Na een korte nap waren we weer ready to go, en de teambuilding betaalde zich net als eerder in semuc champey weer dik terug en we hadden de avond van ons leven!Na wat opstartprobleempjes vanmorgen ( :P) besloten we om ondanks alle gezelligheid toch door te trekken naar Granada, waar we momenteel zijn. De laatste week brengen we voornamelijk om en rond Isla de Ometepe door, donderdag trek ik dan in 2 dagen in mn eentje door naar Costa Rica, san jose, aangezien er zaterdagochtend daar als het goed is een vliegtuigje voor me klaarstaat. Ook costa rica bewaar ik dus voor een andere keer, carlijn blijft nog 2 weken o.i.d. hier in nicaragua voor ze doorvliegt naar zuid america voor deel 2 van haar trip.

Ik wilde eigenlijk al een tijdje ook iets algemeens over gewoontes e.d. bloggen, maar ik kom er helaas niet echt aan toe, net als foto´s uploaden e.d. Jullie snappen vast dat ik soms geen geduld heb om 2 uur naast een compu te gaan hangen tot mn foto´s erop staan.

Voor laat ik het er even bij, eerst maar eens een hapje gaan eten!
We verbazen ons steeds weer over de uitgebreide variatie aan zgn streetfood, die je overal op straat vindt aan plastic tafels met een klein grilplaatje en allerlei soorten voorgebakken vlees en tortillas e.d. Je betaalt vaak een euro of 2 voor het lekkerste eten, soms is het ook minder. Mijn maag is na Semuc Champey helemaal in orde geweest gelukkig, dus geen problemen meer met eten.
Oja, wat wel grappig is, hier koopt en verkoopt men geen flesjes water en sap, maar zakjes met een rietje erin gebonden. Heel gek. Ook zakjes verse fruitjes zijn favo, hoewel we zo ook kennisgemaakt hebben met de groene mango, die ze eten met zout en zure saus. Jakkie.
Nicaragua heeft overigens net als cuba een wereldberoemde rum, die luistert uitgerekend naar de naam FLOR de Caña!! Die MOET ik even scoren en mee naar huis slepen uiteraard!

En om terug te komen op de veiligheidscodes voor deze landen: wij horen inmiddels ook de andere kant van de enge verhalen die nederland bereiken, daarover meer als ik terugben. Niets dan positieve verhalen, absoluut niets om je voor tegen te laten houden. Houd je aan de regels en zorg dat je niks van doen hebt met maffia aangelegenheden, that´s all, jatten gebeurt waarschijnlijk meer in rome dan hier, en een gewaarschuwd vrouw telt voor 2.
DE story van deze vakantie is wel de hilarische tik van carlijn om elke keer weer zonnebrillen kwijt te raken. We hebben al 6 keer een nieuwe voor haar gekocht hihi.


Tot snel weer!
Liefs